Δεν χρειαζόταν να έρθει η γκέλα με τον Απόλλωνα για να διαπιστώσουν στην ΑΕΚ ότι το πρόβλημα στα χαφ είναι μεγάλο. Το ήξεραν. Αλλά, βλέπετε, τα θετικά αποτελέσματα στα τρία πρώτα ματς με τον Γιαννίκη στον πάγκο «κουκούλωσαν» την αδυναμία της ομάδας στον νευραλγικό χώρο του κέντρου. Τέτοια ανισορροπία (ή ανοργανωσιά) στον προγραμματισμό του καλοκαιριού, δεν την περίμενε κανείς.
Η ΑΕΚ ξεκίνησε να χτίζει την ομάδα της σεζόν 2021-22 από την επίθεση. Ηρθε ο Αμραμπατ, επέστρεψε ο Αραούχο, με κερασάκι στην τούρτα τον Τσούμπερ. Ως εδώ, μπράβο στους Κονέ - Παπαδημητρίου. Κατόπιν, αποφάσισαν ότι έπρεπε να ενισχύσουν την άμυνα. Στάνκοβιτς κάτω από τα γκολπόστ, Τζαβέλλας και Βράνιες κεντρικό δίδυμο, με Μήτογλου μπακ απ, συν Μοχαμαντί, Μισελέν, στα άκρα. Μια χαρά ρόστερ για πρωταθλητισμό, ή έστω για να διεκδικήσει με αξιώσεις τον τίτλο.
Και στον άξονα; Τι γίνεται με τον άξονα; Ο Σιμόες έρχεται από σοβαρό τραυματισμό και είναι κλασικό 6άρι, ο Σιμάνσκι δεν βγάζει σταθερότητα, ο Γαλανόπουλος βρίσκεται στα πιτς εδώ και καιρό, ο Λε Ταλέκ που αποκτήθηκε δεν έχει προσαρμοστεί σε ικανοποιητικό βαθμό, αλλά κι αυτός 6άρι είναι, άρα ποιος θα παίξει στο 8; Μην πείτε «ο Σάκχοφ», δεν μπορεί να ανταποκριθεί, άλλωστε του λείπει η ταχύτητα. Και άλλα του λείπουν, αλλά ας μην τα σχολιάσουμε...
Είναι φανερό λοιπόν ότι για να κάνει παιχνίδι η ΑΕΚ από τον άξονα, χρειάζεται επειγόντως ένα 8άρι, με πνευμόνια, με κάθετη πάσα, που να μπουκάρει αλλά και να βοηθάει τους ακραίους ή τον Μάνταλο. Να μην σπαταλά δυνάμεις ο Θρακιώτης άσος γυρίζοντας ακόμα και μέχρι τη μεγάλη περιοχή της ομάδας του για να πάρει την μπάλα και να οργανώσει την επίθεση.
Η εντολή του Γιαννίκη είναι σαφής: «Βρείτε μου οπωσδήποτε ένα χαφ που θα συνδέσει τους αμυντικούς μέσους με τους μεσοεπιθετικούς». Σε διαφορετική περίπτωση, θα υποχρεωθεί να βγάλει τη σεζόν με αλχημείες. Αλλά, συνήθως, οι αλχημείες πληρώνονται, όπως έγινε στη Ριζούπολη...
